قدس آنلاین: انسان‌ها نیازمند و تشنه محبت هستند. اگر آب زلال محبتی از کسی یافتند با تمام وجود به او علاقه مند می‌شوند پیامبراکرم در این باره می‌فرماید: «جُبِلَتِ القُلُوبُ عَلی حُبِّ مَن اَحْسَنَ اِلَیْها؛ طبیعت قلب‏ها، بر محبت و دوستی کسی که به آدمی احسان و نیکی می‏کند نهاده شده است.» قدردانی و تشکر کم‌ترین وظیفه ما در مقابل محبت آن‌ها می‌تواند باشد. این قدردانی از انسان‌های با محبت و مهربان در واقع قدردانی از خداوند متعال است چنان‌که پیامبر اکرم حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم می‌فرماید: «لاَ یَشْکُرُ اَللَّهَ مَنْ لاَ یَشْکُرُ اَلنَّاسَ؛ شکر خدا را بجا نیاورده است، آن‌کس که از مردم (در قبال خدماتش) تشکر نکند.» یکی از اقشار مهم جامعه که به خوبی معنی محبت و مهربانی به افراد جامعه را پیاده سازی می‌کنند پرستاران زحمت‌کش و دلسوز هستند که گاهی واژه‌ی قدردانی در مقابل آن‌ها پیدا نمی‌شود.

دو ویژگی بارز بهترین پرستار عالم

پرستاری یکی از با ارزش‌ترین شغل‌های جامعه است که از خانمی نمونه به نام حضرت زینب(س) به یادگار مانده است و هر سال زاد روز و میلاد چنین شخصیت بی‌نظیری را به عنوان روز پرستار گرامی می‌دارند. الگوگیری از حضرت زینب(س) نیازمند شناخت ویژگی‌های آن حضرت می‌باشد که در این جا به دو ویژگی برتر آن حضرت اشاره می‌شود که می‌تواند بهترین سرمشق‌ها برای الگوگیری پرستاران جامعه باشد. حضرت زینب(س) از نظر شخصیتی انسانی کامل و نزدیک به معصوم است و در سخت ترین شرایط زندگی بهترین و کامل ترین تصمیمات را گرفته است. دو ویژگی صبر و همدلی در عین ولایت پذیری، ایشان را در زمره بهترین پرستاران عالم قرار داده است.

اسوه صبر در مقابل کوهی از مشکلات

مصائب حضرت زینب(س) مربوط به دو دوره مدینه و عاشورا بوده است. قسم اول مصائب زندگی در مدینه بود مانند وقایعی چون از دست دادن جدش رسول‌خدا(س) در سن پنج سالگی، شهادت مادر گرامی‌اش حضرت زهرا(س) و خانه‌نشینی پدر بزرگوارش علی مرتضی(ع). قسم دوم از مصائب حضرت، در واقعه عاشورا بود مانند شهادت حضرت اباعبدالله الحسین، یاران، فرزندان و اهل‌بیت آن حضرت و نیز مصائب دوران اسارت است. نکته جالب آن، صبر حضرت بر این همه سختی و مصیبت بود و اینکه هرگز شکوه نکردند و مقاوم و محکم در مقابل این کوه عظیم مشکلات ایستادگی کردند. حضرت زینب(س) پرستار روح و جسم مجروحان و زخم خوردگان کربلا بودند.

همدلی و همدردی در عین رضای الهی

مهم‌تر از صبر در مقابل مشکلات و سختی‌ها می‌تواند احساس همدلی و همدردی با بیمار و فرد آسیب دیده باشد. چنان‌که حضرت زینب(س) به خوبی با حضرت سجاد(ع) همدلی و همیاری کردند و هیچ موقع گلایه ای نداشتند. این فداکاری، صبوری و محبت حضرت زینب(س) زمانی به اوج ارزشمندی رسید که ایشان در انجام وظایف و اعمال عبادی هم شخصیتی بی‌‎نظیر بودند و در شب دهم عاشورا میان آن همه مصیبت، عبادت و شب زنده‌داری خود را انجام دادند. چنان‌که از فاطمه صغری(س) در مورد ایشان روایت شده که فرمودند: «اَمَّا عَمَّتِی زِینَب فَاِنَّها لَم تَزل قَائِمِة فِی تِلکَ الَّلیلَة، (اَی العاَشِرَة مِنَ اَلمُحَرَّمِ) فِی مِحرَابِها؛ عمه‌ام زینب در شب دهم محرم تا به صبح در محراب عبادتش به نماز ایستاده بود.» حضرت زینب اسوه صبر و همدلی در بالاترین درجات بندگی خداوند متعال بودند.

پرستاران عزتمند و محبوب در نزد مردم

پرستاری شغل نیست یک عشق است که می‌تواند دنیا و آخرت فرد را آباد کند. خود پرستاری به خودی خود ارزشمند و جای تقدیر دارد اما اگر یک پرستار به خوبی از حضرت زینب(س) الگوبرداری کند می‌تواند سکوی پرش او به سمت سعادتمندی باشد. یک پرستار زینبی علاوه بر انجام وظیفه که مواظبت و مراقبت از بیمار است با صبر زیاد، همدلی و محبت با بیمار برخورد می‌کند که این کار علاوه بر افزایش روحیه باعث عزتمندی و بزرگی خود پرستار خواهد شد چنان که امیر بیان علی(ع) می‌فرماید: «لاعِزَّ کَالْحِلْمِ؛ هیچ عزتی همانند حلم و بردباری نیست.» صبر و حلم باعث بزرگی فرد خواهد شد؛ چنین پرستاری واقعا مایه افتخار همگی خواهد بود و زمانی این کار به نهایت ارزشمندی می‌رسد که در جهت رضای حق تعالی و مخلصانه به انجام وظایف بپردازد. خداوند متعال کسانی را که مخلصانه به مردم محبت و نیکی کنند را محبوب دلها می‌گرداند چنان که در آیه 96 سوره مریم آمده است به یقین کسانی که ایمان آورده، و کارهای شایسته انجام داده اند، به زودی خداوند رحمان محبّتی برای آنان (دردل ها) قرار می‌دهد. و بی‌شک جزای این کار نیک و محبت آن‌ها منحصر در محبوبیت دنیوی نیست و از مواهب آخرت هم بهره مند خواهند شد.